Ludwig Mies van der Rohe wytyczył drogę nowoczesnej architekturze w XX wieku. Praktycznie od pierwszych swoich projektów aż po ostatnie realizacje Mies był wierny surowej i prostej estetyce modernizmu, dążył do klarownej i neutralnej formy, która miała być tłem dla ludzkiego życia. Koncepcja architektury według Miesa opiera się na uczciwości wobec materiału i strukturalnej jedności. Autor maksymy “mniej znaczy więcej” w trzech słowach zawarł credo całej XX-wiecznej sztuki dążącej do maksymalnej syntezy i prostoty, odrzucającej balast dekoracji poprzednich wieków. W ciągu ostatnich dwunastu lat życia Mies doszedł do wizji monumentalnej architektury “skóry i szkieletu”. Jego późne dzieła stanowią znakomite podsumowanie życia poświęconemu idei uniwersalnej, wyrafinowanej w swej prostocie architektury. W urbanistyce proponował oparcie się o swobodną kompozycję, opartą jednak na rygorystycznym rastrze i klasycznie wyważonych proporcjach.

Mies zaprojektował i zrealizował wiele nowoczesnych wieżowców, głównie w Chicago, które stały się pierwowzorami dzisiejszych drapaczy chmur. Warto wśród nich wymienić budynki mieszkalne przy Lake Shore Drive 860-880 (pierwsze budynki zrealizowane w technice przeszklonego stalowego szkieletu) oraz Seagram Building w Nowym Jorku (we współpracy z Philipem Johnsonem). Nagroda jego imienia – Mies van der Rohe Award – należy do najbardziej prestiżowych w dziedzinie architektury.

Więcej informacji: Bryła, Wikipedia, Fundació Mies van der Rohe…